Het eerste boek van THEA NEECKE is uit

Sinds 2001 publiceert Thea regelmatig gedichten in het Spijkenisse Weekblad. In de loop van de tijd hebben veel lezers van Spijkenisse Weekblad aan Thea gevraagd haar gedichten te bundelen en uit te geven. De redactie van het eerste boek van Thea heeft echter op zich laten wachten, totdat zij de Free Musketeers leerde kennen. Nu is het zo ver dat wij met trots melden, dat in mei 2006 de eerste exemplaren van In vogelvlucht van de drukpersen rollen. 

“In vogelvlucht” geeft een indruk van het oeuvre van Thea Neecke. De titel van de bundel verwijst ook naar het gedicht “perspectief”. De bundel is samengesteld uit zeer verschillende soorten gedichten, van klassiek tot modern, van persoonlijk tot algemeen. De toon van de gedichten is soms ontroerend (stil is de nacht), soms ironisch (perspectief), dan weer maatschappijkritisch (terreur).
Tenslotte komt er een aantal religieuze gedichten aan bod. Daarbij wordt in het gedicht “schuld” een vrij ongebruikelijke visie gegeven op het vraagstuk: “Wie is schuldig aan de kruisdood van Jezus?”

In het Spijkenisse Weekblad van 16 mei j.l. is een interview met Thea verschenen. De tekst van dit interview publiceren wij hierna. 

INTERVIEW “JE PARACHUTE GAAT PAS OPEN ALS JE SPRINGT”

“Binnenkort verschijnt mijn eerste gedichtenbundel. Door publicatie van mijn werk in jullie krant, ben ik meer gedichten gaan schrijven. Eigenlijk spelen jullie mede een rol in de totstandkoming van mijn bundel”, zo schrijft ze aan de redactie. Daar wilde de redactie wel eens meer van weten en zo is in dit interview Thea Neecke aan het woord, wiens gedichtenbundel “In Vogelvlucht” afgelopen week verscheen.

Achtergrond

"Ik ben in 1952 in Den Haag geboren”, licht Thea haar achtergrond toe. “Ik heb daar 27 jaar gewoond. Ik ontmoette John, we trouwden en kregen een dochter, Anke. Na haar geboorte besloten John en ik om weg te gaan uit de stad. In 1980 verhuisden we naar Spijkenisse. Mijn belangstelling voor poëzie ontstond toen ik in 1985 met de vwo-opleiding begon. Ik merkte, dat ik van taal hield, maar deed verder nog weinig met die wetenschap. Na het behalen van mijn diploma werkte ik als EEG-laborante in een Rotterdams ziekenhuis”. Na een aantal jaren kreeg Thea gezondheidsproblemen. De klachten verergerden. Thea was 42 toen de diagnose gesteld werd: de Ziekte van Parkinson. “Of dat schrikken was”, herhaalt Thea de vraag. “Uiteraard, maar het gevoel dat direct overheerste, was opluchting. Opluchting dat mijn symptomen een naam hadden. Nu kon ik me laten behandelen, me verdiepen in de ziekte, oplossingen zoeken, kortom, ik kon iets doen”, legt Thea uit. “Al vrij snel na de diagnose kwam ik in de WAO terecht. Dat was in 1995. Maar ik wilde niet stil gaan zitten. Zo heb ik een tijdje in de Wereldwinkel gewerkt. Ik ben lid van een Bijbelgroep en ik ben actief om anderen met de Ziekte van Parkinson te helpen. Ik doe de inloopbijeenkomsten in het Ruwaard van Putten Ziekenhuis. Mensen met Parkinson kunnen dan terecht voor informatie of lotgenotencontact. Ook regionaal doe ik werk voor de Parkinson Vereniging. De ziekte legt me beperkingen op en dat bezorgt me soms een sombere bui. Maar meestal denk ik: er zijn ergere dingen, ik bof nog. Ik wil de ziekte niet mijn leven laten beheersen. Mijn motto hangt aan de muur: je parachute gaat pas open als je springt”.

Avontuurlijk

“Ik kan genieten van kleine dingen, van wonderen die in de tuin gebeuren wanneer het voorjaar wordt, bijvoorbeeld”, zegt Thea. “Maar ik wil ook buiten die tuin, ik wil de wereld zien. John en ik kiezen voor een beetje avontuur in onze vakanties. Binnenkort maken we een korte cruise naar de Golf van Biskaje om walvissen te kijken. Eerder gingen we naar Rusland en hebben over de Wolga gevaren. We zijn naar Egypte geweest. Ik wilde zo graag de piramides bezoeken maar wist dat dit fysiek te zwaar voor me zou zijn. Ik ben op fitness gegaan om mijn spieren aan te sterken en toen lukte het me wel”.

Gedichten

“Hoe mijn eerste gedicht tot stand kwam? Wil je dat echt weten?” Thea schiet in de lach. “Ik was heel boos op John. Toen heb ik hem een gedicht geschreven. Vooral om die boze gevoelens kwijt te raken, denk ik. Maar zo ontdekte ik, dat ik al mijn gedachten en emoties op papier kwijt kon. Niet lang erna werd er in Café Merz een open podium georganiseerd voor dichters. Poëzie om ’n uur of drie heette dat. En daar stond ik dan met mijn twee pas gemaakte gedichten. Tot mijn verbazing vielen de gedichten bij het aanwezige publiek in de smaak. Na afloop zei iemand: je zou eens wat moeten publiceren. Weekblad Spijkenisse heeft een gedichtenrubriek. Maar ik had helemaal geen werk om te publiceren! Vanaf dat moment ben ik me gaan toeleggen op het schrijven van gedichten. Ik schrijf gemakkelijk en heb zelden gebrek aan inspiratie, weet ik inmiddels. Ik stuurde mijn werk in naar de krant en sindsdien worden mijn gedichten bijna wekelijks gepubliceerd. Mensen vroegen me soms of ik een gedichtenbundel had. Anderen raadden me aan om mijn werk te bundelen. Bijna schoorvoetend benaderde ik een uitgeverij. Binnen twee dagen had ik antwoord. Het resultaat is de bundel ‘In Vogelvlucht’”, besluit Thea.

Een voorproefje: het gedicht hieronder komt uit ‘In Vogelvlucht’. 

Rode Zee

liggend op mijn rug

drijf ik in het lauwe water

van de Rode Zee

langzaam wordt de zon geboren

’t roze ochtendgloren

kleurt de lichte lucht

vogels ontwaken

en schieten voorbij

laveren langszij

de lome gebouwen

die één voor één opengaan

en een mens loslaten

die op het balkon

lachend de zon

begroet mij in het water

Einde van het interview. Wilt u het boek bestellen? Dat kan. Er is op internet een speciale pagina bij Free Musketeers. Daar wijst alles zich vanzelf. 

Informatie over de gedichten van thea is verkrijgbaar bij: info(at)neecke.nl